라틴어 문장 검색

sed eos senatores, qui magistratum curulem nondum ceperant, pedibus itavisse in curiam:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius, XVIII 5:2)
Nam et curulibus magistratibus functi, si nondum a censoribus in senatum lecti erant, senatores non erant et, quia in postremis scripti erant, non rogabantur sententias sed, quas principes dixerant, in eas discedebant.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius, XVIII 7:1)
IN Edicto Aedilium Curulium, qua parte de mancipiis vendundis cautum est, scriptum sic fuit:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 2:1)
Caelius Sabinus in libro, quem De Edicto Aedilium Curulium composuit, Labeonem refert quid esset morbus hisce verbis definisse:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 4:1)
Aulus Hostilius Mancinus aedilis curulis fuit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, XIV 3:2)
Publius Scipio Africanus, Pauli filius, utramque historiam posuit in oratione quam dixit in censura, cum ad maiorum mores populum hortaretur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, XX 11:1)
Flavium, Anni filium, aedilem curulem, L. Piso in tertio Annali scripsit, eaque res perquam pure et venuste narrata a Pisone, locum istum totum huc ex Pisonis Annali transposuimus.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus, IX 2:2)
Flavius, Anni filius, dicitur tabulas posuisse, scriptu sese abdicasse, isque aedilis curulis factus est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus, IX 5:2)
Mihi de omni eius ingenio deque omni scripto iudicium censuramque facere non necessum est;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, II 3:1)
Atque illi, ubi voce praeconis renuntiati sunt, ibidem in campo statim, nondum dimissa contione, ultro uterque et pari voluntate coniuncti complexique sunt, exque eo die et in ipsa censura et postea iugi concordia fidissime amicissimeque vixerunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, VIII 7:2)
M. Laevinus, aedilis curulis, a privato ad praetorem in ius est eductus;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XIII 5:3)
sed non eum qui Uticae periit, sed qui, cum aedilis curulis et praetor fuisset, in Galliam Narbonensem profectus, ibi vita functus est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XX 13:2)
Neque tamen propterea ullius reprehensionem aut censuram subierunt, cum nemo ullum ignominiae aut contumeliae genus in eum virum iniuriosum fuisse existimaret, qui propriis manis Henrici Sexti (principis innocentissimi) carnifex fuisset;
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 5:6)
sin de aliis atque in genere prolatum fuisset, prudentem sane observationem et pergravem censuram complecti videtur.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXIX. DE PROFERENDIS FINIBUS IMPERII 1:3)
Sic altercantes, sibi sepe diuque minantes, Constituere queri sub pardo, iudice ueri, Cuius censurae statuunt se subdere iure, His utriusque minis stabilis quia mutuo finis Nullus habebatur, requies nec certa dabatur.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXI. De lepore, gatto et pardo 22:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION